Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่ 64

จากที่ใครคิดว่าเป็นคนอารมณ์เย็นที่สุดในกลุ่มอย่างผม กลับเป็นผมซะเองที่แสดงตัวออกมาชัดเจนเลยว่า กูอยากมีเรื่องกับมึงมากที่สุด ผมกับมันต่างจ้องตากันราวกับว่ากำลังแข่งขันจ้องตากันอย่างไงอย่างงั้น ถ้าใครกระพริบตาก่อนก็แพ้ไป
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่ 63

มันเป็นการเริ่มต้นปีใหม่ที่ดีเลยทีเดียวสำหรับปีนี้ ไม่มีเรื่องค้างคาใจใด ๆ ให้ต้องมาเป็นทุกข์กันจนข้ามปีอย่างที่เคยเตรียมใจเอาไว้ ความทุกข์ที่มันสุมอยู่ในใจอยู่นาน บัดนี้มันก็ได้มลายหายไปจนหมดสิ้น.. สิ้นสุดความทรมานสักที หมดเรื่องร้ายสักทีในปีนี้... 
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่ 62

28 ธ.ค. 58 วันสุดท้ายของวันทำงานและวันเยี่ยมญาติของแดนนี้อีกด้วย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะเที่ยงคืน เช้านี้ตื่นมาก็เลยรู้สึกมึนหัวนิดหน่อยบวกกับอากาศที่หนาวกำลังพอดี ผมเลยคิดว่าวันนี้พอขึ้นโรงงานมาแล้วก็จะนอนให้มันเต็มที่เลยทีเดียว
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่ 61

และแล้ววันจู่โจมตรวจค้นก็ได้มาถึง เป็นอาทิตย์สุดท้ายจริงอย่างที่ป๋าเวียงเคยบอกเอาไว้ แต่ที่มันผิดคาดไปอย่างมากเลยก็คือ ชุดที่มาจู่โจมนั้น กลับกลายเป็นชุดดำจากกรมราชฑันณ์ บุกเข้ามาจู่โจมแบบสายฟ้าแล็ป จนไม่ทันตั้งตัวทั้งนักโทษและผู้คุมเองก็เช่นกัน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่60

เสร็จธุระกับน้าชิดแล้ว ผมเลยพาไอ้แว่นไปหาอะไรกินกันที่ร้านของไอ้คม และเท่าที่ผมสังเกตุดูอาการของไอ้แว่นจนถึงตอนนี้ ผมลงความเห็นไปเลยว่า "หนักครับ" อาการมันหนักพอดูเลยละแต่มันเก็บอาการอยู่ ผมจึงต้องชวนมันคุยบ้างอะไรบ้าง ให้มันทำนู้นทำนี่ เพื่อที่จะไม่ให้มันทำตัวว่าง
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่59

กลางเดือน ธ.ค. เข้าไปแล้ว ที่บ้านของผมก็ยังไม่มีใครมาเยี่ยมเหมือนเดิม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว ก็เพราะว่าน้องชายแท้ ๆ ของผมได้เขียนจดหมายมาหาผม และน้องก็บอกผมว่าคนที่บ้านทุกคนสบายดี และก็ยังบอกให้ผมอดทน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่58

เวลาได้ผ่านล่วงเลยไปถึง 3 วัน โดยที่ไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้นเลย คนป่วยภายในแดนมีเพิ่มขึ้นมาไม่มากนัก ส่วนพวกที่หายป่วยดูจะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่57

รุ่งอรุณของวันใหม่ได้มาถึง บรรยากาศในห้อง 2/5 มันช่างดูเงียบกริบ ไม่ค่อยมีใครพูดคุยกันเหมือนอย่างเช่นทุกวัน.. ก็จะให้คุยกันได้อย่างไร ในเมื่อมีศพคนตายนอนอยู่ในห้องเช่นนี้
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่56

แล้วก็ถึงเวลาขึ้นเรือนนอนกันสักที อย่างน้อยการได้อยู่บนห้อง มันก็ยังอุ่นมากกว่าอยู่ข้างล่างในตอนนี้แน่นอน บรรดานักโทษต่างทยอยกันรีบขึันห้องใครห้องมันอย่างเร็ว ทั้งที่โดยปกติแล้วจะใช้เวลาในการขึ้นห้องประมาณ 10-15 นาที แต่ว่าวันนี้เพียงแค่ 5 นาที
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่55

บรรยากาศในช่วงตอนเย็นก่อนขึ้นห้อง มันหนาวขึ้นทุกที หนาวจับใจเลยทีเดียว ผมอาบน้ำแทบจะไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ นี่ขนาดผมอาบน้ำบนโรงงานนะครับมันยังให้ความรู้สึกหนาวได้ขนาดนี้ แต่ถ้าเป็นการอาบน้ำข้างล่างในบ่ออาบน้ำ มันคงจะหนาวมากขึ้นเป็นทวีคูณ

Posts navigation