Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่54

7 วันอันตราย จะเรียกแบบนี้ก็ไม่ผิด เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่เริ่มระบาดหนัก การแพร่ระบาดของโรคจะหนักประมาณ 10 วันแรก แล้วมันจะค่อย ๆซาลงไป ผ่านมา 7 วัน เหล่านักโทษเผชิญกลับอุณหภูมิความเย็นที่ลดต่ำลง และมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะเลิกหนาวได้เลย
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่53

ผ่านมาแล้ว7วันกับความหนาว นับตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้วจนมาถึงวันพฤหัสนี้ ความหนาวไม่มีทีท่าจะหมดลงเลย มันมีแต่วันนี้หนาวมาก วันนี้หนาวน้อยกว่าก็เท่านั้นเอง ดังเช่นวันนี้หนาวที่สุดในรอบ7วันเห็นจะได้ ถึงขนาดที่ผมต้องเอาผ้าห่ม มาห่มข้างล่างเลยทีเดียว
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่52

หลังจากที่ผมออกมาจากโรงเลี้ยง ในหัวมันมีเรื่องให้คิดมากมายเหลือเกิน ' หนาวติดต่อกันหนึ่งเดือน ' ถ้าเกิดขึ้นจริงจะทนกันไหวหรอว่ะ ต้องเตรียมตัวให้พร้อมตั้งแต่เนิ่นๆ ดีที่สุด..
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่51

ไอ้แว่นไม่สบายจนได้ แล้วดันมาเป็นไข้หวัดตอนนี้อีกด้วย แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้ไอ้อ๊อฟเอายาให้กิน ไม่งั้นพรุ่งนี้เช้ามันต้องเป็นหนักมากอย่างแน่นอน นี้ขนาดที่มันอาบน้ำบนโรงงานไม่คอยได้อาบรวมกับนักโทษคนอื่นมากนักมันยังเป็นเลย
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่50

อากาศเย็นลงขึ้นทุกที นี่พึ่งแค่6โมงเย็นเอง ในห้องเปิดพัดลมอยู่เพียงแค่สองตัวนั่นคือพัดลมเพดานเพื่อที่จะระบายอากาศให้มันถ่ายเทได้บ้าง เพราะว่าพวกเรานั่นสูบบุหรี่ในห้องนอน ถ้าจะไม่ให้เปิดพัดลมเลยก็คงจะไม่ไหว สำลักควันกันพอดี
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่49

อากาศหนาวมันไม่มีทีท่าจะลดลงเลยมีแต่เพิ่มขึันที่ละนิด ดูนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงพอดี ในเวลาแบบนี้ตะวันมันต้องขึ้นตรงหัวของเราใช่ไหม
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่48

เข้าเดือนพฤศจิกายนปี 58 แล้วผ่านไป 10 วันหลังจากที่ไอ้นพโดนย้ายไปที่เรือนจำเขาบิน ไอ้นพเองมันก็ยังไม่ได้ติดต่อกลับมาหาพี่ชายทั้งสองของมันเลย แต่ก็ได้ยินจากปากพี่วุฒิมาแค่ว่า ตัวไอ้นพนั้นมันไม่ได้อยู่แดน 5 ซึ่งเป็นแดน super max
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่47

โอกาสสุดท้ายของไอ้นพมันได้หมดลงแล้ว เมื่อพี่วุฒิได้เดินเข้ามาตามถึงในแดน บุรุษหน้ายิ้มร่างยักษ์คนนี้ ไม่มีใครสามารถเดาอารมณ์ ของแกออกได้เลย ว่าขณะนั้น อารมณ์ของแก่ดีหรือร้ายกันแน่ แกสูบบุหรี่เดินยิ้มตามไอ้นุไปอย่างไม่รีบร้อนอะไร ราวกับว่า เหตุการณ์ที่แกจะต้องเจอนั้น มันปกติธรรมดาทั่วไป
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่46

สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นตัวของไอ้นพเองที่เต็มไปด้วยเลือด มีบาดแผลจากการใช้มีดที่มันเอาเหล็กทำขึ้นมาเอง ทำร้ายตัวเองอยู่หลายแผล เลือดไหลเต็มหน้าเต็มตาของไอ้นพไปหมด ดูแล้วแผลที่ศรีษะของไอ้นพ ค่อนข้างฉกรรณ์พอสมควร
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่45

เช้าวันนี้ลงขังมา ประมาณ6โมงเช้าเห็นจะได้ อากาศมันเริ่มเย็น เพราะใกล้หน้าหนาวเข้าไปทุกทีแล้ว แปลกใจอยู่เหมือนกัน ทำไมปีนี้มันหนาวเร็วจัง แต่ผมก็ชอบนะ หนาวมันก็ดีกว่าร้อน ไอ้แว่นเอากาแฟมาเสริฟ์เหมือนเดิม พร้อมขนมปัง

Posts navigation