Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่34

พอเราได้เป็นตัวของตัวเองแล้วนั้น ไม่ว่าเราจะทำอะไร มันก็มีความสุข เหมือนอย่างเช่นการทำงาน ถ้าเราได้ทำงานที่เรารักแล้วละก็ ผลงานมันก็ต้องออกมาดี แต่ถ้าเป็นงานที่เราไม่ชอบแต่เราต้องทำ รับรองได้เลยว่า มันไม่ออกมาดีแน่นอน มันเปรียบเปรยได้ เหมือนกับผมในตอนนี้ผมได้มาอยู่ในที่ที่ผมชอบ
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่33

วันนี้เป็นวันที่ผมจะต้องได้ย้ายแดน ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงและต้องคิดอีก เงินทุนไว้ใช้ตั้งตัวที่แดนนู้น พี่เล็กก็ได้เตรียมมาให้แล้ว น้ำจิตน้ำใจที่เขามีให้กับผมในครั้งนี้ ผมจะไม่ลืมเลยจริงๆ คำพูดที่ว่าคนล้มห้ามข้าม
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่32

ถึงเวลาที่ต้องขยับขยายสักที ถ้าให้อยู่แบบนี้นานๆ เราคงจะไม่ไหว ญาติก็ยังไม่มา มีแต่รายจ่ายทั้งนั้น แถมมันไม่คุ้นชินสักทีกับการอยู่แดนนี้ พยามไม่คิดอะไร บอกตัวเองในใจว่า เราอยู่ได้ แต่เอาเข้าจริง กับไม่ใช่อยู่ดี
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่31

หมดเวลาพักเที่ยง เจ้าหน้าที่มาพร้อมกันแล้ว ก็ได้เวลาจำแนกต่ออีกครั้ง และเป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ 13:15 น. พอประมาณ ก็ถึงคิวที่ผมจะเข้าไปจำแนก พอผมเข้าไปถึงที่จำแนกผู้ต้องขัง ข้างหน้าผมมีผู้บัญชาการเรือนจำนั่งอยู่ตรงกลาง ที่นั่ง ซ้ายขวาข้าง ๆ เขาก็คือ ผอ. ...
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่30

กว่าจะตั้งสติและดึงความรู้สึกตัว​เอง​ กลับมาสู่ปัจุบันได้​ เล่นเราซะแย่ไปเป็นเดือน​ อีกทั้งรูปร่างหน้าตาที่หม่นหมอง โทรมลงไปอย่างมาก​ หาความเป็นสง่าราศีแทบไม่เจอ​ หลังจากที่ออกศาล​ ผมไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ปล่อยให้ไอ้แว่นน้องชายที่แสนดีในนี้เป็นคนคอยดูแล เพราะเอาเข้าจริงๆ ถ้าผมไม่มีมันคอยดูแลในช่วงนั้น​ ผมคง​แย่​ คงได้เจ็บไข้ล้มหมอนนอนเสื่อเป็นแน่​
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่29

ผมกับไอ้แว่นได้เดินไปที่ร้านตัดผม ซึ่งมันก็เปิดให้บริการอยู่ตรงใต้บันไดทางขึ้นเรือนนอน เปิดบริการ​ จันทร์-ศุกร์​ บริการให้ฟรี เฉพาะทรงนักเรียน แต่ถ้ายอมเสียนมสักกล่อง2กล่องเป็นสินน้ำใจให้กับพวกช่างตัดผมแล้วนั้น คุณก็จะได้การบริการเป็นอย่างดี สามารถเลือกทรงผมได้​ จะรองทรงสูงหรือต่ำ จะหวีรองเบอร์อะไร ก็ตามถนัด
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่28

ดูเวลามันร่วงเลยผ่าน 5โมงเย็น​ เข้าไปแล้ว​ ในที่สุด​รถบัสที่เอาไว้รับส่งนักโทษคันใหญ่ ก็ถอยมาจอดยังหน้าประตูห้องขัง​ "นักโทษเก่าเข้าแถวแยกกับคนใหม่ นักโทษเก่าออกมาก่อน " ตำรวจศาลที่พวกเราเรียกแกว่า​ ป๋า​ เป็นคนพูด​ นักโทษต่างทยอยนับจำนวนออกมาทีละคนจนครบ
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่27

"จงอย่าเอาคำว่า ทำไม่ได้​ มาปิดกั้นความสามารถของตัวคุณเอง" ตอนนี้ได้แต่นั่งๆนอนๆ รอเวลาที่จะขึ้นศาลผมเองก็ไม่อาจรู้ได้ว่าผมจะได้ขึ้นตอนไหน ตาที่หลับกับหูที่คอยฟังเสียงเรียกชื่อตัวเอง เยี่ยม​ญาติ​ ก็ใจมันยังหวังว่าจะมีใครมาเยี่ยมอยู่
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่26

**มันเป็นเสาร์อาทิตย์ที่วุ่นวายอีกอาทิตย์นึง ผมนึกว่าตอนจบมันจะไม่ดีซะอีก มันจะบานปลายกลายเป็นศึกละหว่างสองบ้านใหญ่ไปซะแล้ว สรุปสุดท้ายเหตุการณ์ก็สู่ภาวะปกติ… ผมอยากจะบอกว่า อยู่ข้างในนี้เป็นนักโทษ การที่ไม่มีเรื่องเลยมันดีที่สุดนะครับ และนิสัยผมก็ไม่ใช่คนชอบหาเรื่อง​ หรือ​สร้างปัญหาให้กับใคร
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่25

"เราไม่ต้องอธิบายความฝันให้ใครฟัง แต่เรามีหน้าที่ ทำความฝันให้เป็นจริง​" เป็นเช้าที่น่าตื่นเต้นดีจริงๆ​ หลังจากที่พวกเราได้ปะทะกับพวกมัน​ ในยกแรกนั้น​ดูแล้ว​ ฝ่ายผมเป็นฝ่ายชนะ​ และมันคงสร้างความแค้นให้กับพวกมันเป็นอย่างมาก​ เนื่องจากมันตั้งใจมากระทืบผมโดยตรง​

Posts navigation