**มันเป็นเสาร์อาทิตย์ที่วุ่นวายอีกอาทิตย์นึง ผมนึกว่าตอนจบมันจะไม่ดีซะอีก มันจะบานปลายกลายเป็นศึกละหว่างสองบ้านใหญ่ไปซะแล้ว สรุปสุดท้ายเหตุการณ์ก็สู่ภาวะปกติ… ผมอยากจะบอกว่า อยู่ข้างในนี้เป็นนักโทษ การที่ไม่มีเรื่องเลยมันดีที่สุดนะครับ และนิสัยผมก็ไม่ใช่คนชอบหาเรื่อง​ หรือ​สร้างปัญหาให้กับใคร

"เราไม่ต้องอธิบายความฝันให้ใครฟัง แต่เรามีหน้าที่ ทำความฝันให้เป็นจริง​" เป็นเช้าที่น่าตื่นเต้นดีจริงๆ​ หลังจากที่พวกเราได้ปะทะกับพวกมัน​ ในยกแรกนั้น​ดูแล้ว​ ฝ่ายผมเป็นฝ่ายชนะ​ และมันคงสร้างความแค้นให้กับพวกมันเป็นอย่างมาก​ เนื่องจากมันตั้งใจมากระทืบผมโดยตรง​

"อย่ามัวแต่โทษโชคชะตา หากไม่แสวงหาโอกาสให้ตนเอง" ** ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน คำๆนี้ มันใช้ได้ กลับ ในคุกเช่นกัน แพงยิ่งเป็นความสุขที่ผิด ระเบียบวินัยร้ายแรง ในเรือนจำแล้วนั้น มันไม่เคยอยู่กับเรานานเลยวันนี้จะเป็นวันสุดท้าย

"เจ็บกว่าการจากลา​คือการกลับมาไม่เหมือนเดิม​" ** มีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นแต่เช้า​ ผมคิดว่าเช้านี้จะไม่รอดซะแล้ว​ แต่ยังดีที่โชคยังเข้าข้างผมอยู่…

"ความสุขที่แท้จริง​ คือการมีอิสระภาพ​" บางครั้งความเงียบมันก็มอง ดูน่ากลัว เหมือนกับวันนี้นะที่อะไรๆมันจะดูปกติ

" กำลังใจ อยู่ข้างหลัง ความหวังอยู่ข้างหน้า กลัวหรือ กล้า อยู่ที่ใจ " ** หลังจากเมื่อคืนนี้ ที่โดนชุดดำ จู่โจมได้ผ่านพ้นไป ...

"ไม่มีภูเขาลูกใดที่สูงกว่าดวงอาทิตย์ขึ้น ไม่มีอุปสรรคใดสู้ความพยายามของคน" หลังจากที่ได้ไปคุยกับพี่อิ๋ว และก็ได้ทำตามที่พี่อิ๋วบอก พี่เล็กก็ได้เดินเรื่องจัดการจนได้เงินสด มา12,000 บาท ซึ่งในความรู้สึกของผม

" หวังได้...แต่อย่าหวังจนเกินไป หวังให้พอดีและเราจะมีความสุข " ตื่นเต้นตั้งแต่คืนแรกจริงๆ กว่าผมจะได้นอน เที่ยงคืนกว่าเห็นจะได้ ได้เห็นการทำโทษที่โหดร้าย ความเจ็บปวดของเหล่านักโทษ แต่ก็ถือว่าผมโชคดี

"จงอย่ากลัวที่จะก้าวเดินแม้เส้นทางที่มืดมิด ย่อมมีแสงสว่างอยู่ในนั้นเสมอ"

พอได้เห็น สภาพประชากร ในห้องพิเศษของแดนแรกรับ ขนาดห้องที่ใหญุ่ กับดูเล็กลงไป เมื่อเทียบกับจำนวนคนในห้อง ผมได้หันไปมองป้ายหน้าห้องที่ได้บอกจำนวนคน ด้วยหมึกสีแดง 238คน