By AI AI
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่24 คำตัดสิน ep.2
บทที่ 24 คำตัดสิน EP.2
“ข้อดีของการถ่ายรูป คือ บันทึกความทรงจำ แต่ข้อเสียของมัน คือ ตอกย้ำการเปลี่ยนแปลง”
**และแล้วอารมณ์ก็นำพาผมไปหาเรื่องใส่ตัวจนได้ มันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายของผม เมื่อใดที่อารมณ์ขึ้นแล้วมักจะลงยากเสมอ ต้องหาที่ระบายออกทุกครั้ง และครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน แต่ต่างตรงที่มันเกิดขึ้นในคุก ซึ่งการทาเลาะวิวาทกันนั้นมันผิดกฏระเบียบอย่างร้ายแรง มันได้ไม่คุ้มเสีย ไม่ว่าจะมองทางไหน แต่จะให้ทำไงได้ละ ในเมื่อเราเป็นคนก่อขึ้นมาแล้ว ก็ต้องเป็นคนแก้เองถึงจะถูก และอีกอย่าง ร่างกายมันอยากปะทะด้วย ใครก็ได้ตอนนี้ๆ ได้หมดถ้าสดชื่น**
หลังจากขึ้นห้องได้ไม่นาน สักพักพี่เล็กแกก็ให้เด็กมาเรียกผมกับไอ้แว่น ขึ้นมาคุยกับแกบนชั้นลอยที่แกนอน ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยผมก็รู้ว่าเรื่องอะไร พอไปถึง พี่เล็กก็ยิงคำถาม ถามผมทันที ” ว่าไงใหญ่เรื่องมันเป็นมายังไง เล่ามาให้พี่ฟังหน่อย” ผมเลยให้ไอ้แว่นที่เป็นตัวต้นเรื่องเล่าในส่วนของมันว่าสาเหตุมันเกิดจากอะไร ส่วนผมก็เล่าในส่วนของผมไป พี่เล็กแกนั่งฟังจนจบ โดยที่แกไม่พูด หรือ ซักถามอะไรเลย รอจนเราทั้งสองเล่าจนจบก่อน แก่นั่งนิ่งเหมือนคนที่ใช้ความคิด สักพักแกจึงพูดขึ้นมาว่า
“ประเด็นคือไอ้แว่นไม่ใช่เด็กบ้านเรา และมึงก็โง่เองไม่ทันพวกมัน ที่นี้มึงก็จำเป็นบทเรียน ส่วนเอ็งใหญ่ เอ็งก็รู้ ออกตัวต้องออกตังค์ด้วยนะ และเอ็งคิดดีแล้วรึ ” พี่เล็กถาม ผมจึงให้คำตอบไปว่า” ประเด็นมันไม่ใช่ตรงนั้น แต่คือผมจะไม่จ่ายตามที่มันบอก ผมให้แค่1000เดียว และก็จบไอ้แว่นต้องไม่โดนอะไร และถ้ามันไม่เอาก็ไม่ให้แล้ว ให้ไปเอาที่พวกไอ้ดอนเองเลย คือถ้าพันนึงมันไม่เอา อยากจะเอาเรื่องก็ได้นะพี่ ผมพร้อม!! แล้วพี่คุยได้ไหม ถ้าพี่ลำบากใจไม่ได้ยังไงผมคุยเอง “เพราะในตอนนี้ผมไม่อยากจะคุยแล้ว มันคาใจ กับไอ้คนที่โดนผมถีบหน้า และผมคิดว่ามันคงติดเรื่องผมน่าดู
ส่วนพี่เล็ก พี่เขาก็รับปาก ว่าจะเป็นคนคุยให้ ยังไง ไม่ปล่อยให้ไปกัน 2 คนหรอก ผมนั้นพิจารณาจากคำพูดของพี่เล็ก ดูออก ว่าแกคงลำบากใจ ไม่ใช่ว่าแกจะกลัว พวกบ้านของไอ้หนึ่งหรอกนะ เพราะเคยบวกกันมาก่อน แต่ที่ผม พอจะรู้ ก็คือ แกคงอยากจะกลับบ้าน เพราะมีข่าวแว่วมาว่ากลางปีหน้าจะมีอภัยโทษ และถ้าเป็นเช่นนั้น พี่เล็ก เขาจะได้กลับบ้าน เพราะถ้าหากมีเรื่องกันในตอนนี้แล้วเกมเจ้าหน้าที่พี่เล็กอาจจะโดนตัดชั้น ซึ่งมันจะทำให้แกไม่ได้กลับบ้าน นั่นเอง
ผมกับไอ้แว่นลงมานั่งข้างล่างตามเดิม ไอ้แว่นมองหน้าผมแล้วพูดขึ้นว่า “ผมขอบคุณมากนะครับ พี่ใหญ่ ที่ช่วยผมในวันนี้ ถ้าพี่ไม่เข้ามา ผมคงจะเจ็บตัวแน่นอน และ ผมก็ต้องขอโทษที่ต้องทำให้พี่พลอยมีปัญหาไปด้วย” ผมมองหน้ามัน มันจึงทำให้ผมเห็นภาพสะท้อนขึ้นมาในใจของผม ผมเห็นน้องชายแท้ๆของผมอยู่ในตัวของไอ้แว่นซึ่งอายุก็คงจะไล่เลี่ยกัน
ผมยิ้มเพื่อให้มันคลายความวิตกลง แล้วจึงพูดขึ้นมาเพื่อให้มันได้คิดและปรับตัวให้อยู่ในคุกได้ เพื่อที่มันจะได้ไม่โดนเอาเปรียบ หรือ เสียรู้คนอื่นเหมือนที่มันเจออยู่ก็เท่านั้น “กูไม่ชอบพวกที่รังแกคนไม่มีทางสู้และกูอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วยกำลังหาที่ระบายอยู่พอดี
และทีนี้มึงรู้แล้วใช่ไหม ว่ามึงต้องทำตัวยังไง วางตัวแบบไหน มึงต้องปรับตัวเพื่อที่จะอยู่ในคุกนี้ได้ มึงไม่ได้โชคดีอย่างนี้ตลอดหรอกนะไอ้แว่น จำคำพูดกูไว้ มึงอย่าเอาเปรียบใคร แล้วอย่าให้ใครเอาเปรียบมึงอย่าไปยอมให้กับคนที่เหี้ยๆเข้าใจไหม คนเหมือนคนแต่คนไม่เหมือนกัน มึงต้องดูให้รู้ มองไม่ออกว่าคนไหนเป็นยังไง นิสัยยังไงดีไม่ดีมึงต้องแยกแยะให้เป็น ไม่เช่นนั้นมึงก็จะโดนเอาเปรียบ อยู่อย่างนี้ไปตลอด”
ผมก็หวังว่าสิ่งที่ผมพูดกับไอ้แว่น มันจะทำให้ไอ้แว่นได้ฉุกคิด และนำคำพูดที่ผมบอกไปปรับใช้ ผมได้เตือนมัน ก่อนที่จะนอนว่าพรุ่งนี้ให้ระวังตัวไว้ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นอย่าไปยอมมือเท้ามึงมี มันก็พยักหน้ารับกับคำที่ผมบอก 6.15น.ได้เวลาที่ผมต้องลงจากเรือนนอน ในตอนนี้ผมตื่นตัวเต็มที่ เพราะเราไม่อาจคาดเดาว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้เลย มันจะมีเรื่องหรือไม่มี สิ่งเดียวที่ทำได้คือระวังตัวเองเป็นดีที่สุด
ผมนั้นเดินลงห้องเหมือนปรกติทุกวัน เพราะว่าผมไม่ได้รู้สึกกลัวว่าจะมีเรื่องเลยแม้แต่น้อย หรือถ้าผมจะโดนรุมกระทืบซึ่งอย่างหลังนั้นมันน่าจะเกิดขึ้นมากที่สุด ตัวผมก็ไม่หวั่น เพราะผมคิดว่าตัวผมก็ผ่านประสบการณ์มาก็ไม่น้อย ติดคุกมาก็ 3 รอบ ไม่เคยโดนกระทืบสักที จะโดนกระทืบรอบนี้ก็เอา และแล้วสิ่งที่ผมคิด ก็ไม่ปล่อยให้ต้องรอนานไอ้คนที่ผม ถีบหน้ามันไปเมื่อวาน มันยืนดักรอผมอยู่ตรงหน้าบันไดทางลง มันไม่ได้มาเปล่าคนเดียวมันพาพวกมาด้วยอีก 2 คน แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันพลาดคือ มันไม่เห็นผมในตอนแรก เป็นผมที่เห็นมันก่อน และด้วยประสบการณ์เปิดก่อนได้เปรียบ เป็นคำพูดที่ถูกต้องที่สุด
ผมไม่รอช้า รีบวิ่ง ลงบันได พร้อมกับฉากเพื่อไม่ให้มัน เห็นก่อนที่เหลือบันไดอีก 2 ขั้นจะถึงตัวมัน ผมได้กระโดด พุ่งไปหา พร้อมกับแข้งขวาข้างถนัด บรรจงหวดไปสุดแรง เข้าไปเกือบก้านคอ มันแฉลบหัวไหล่ ก่อนไปถึงก้านคอ โดนเตะแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ยืนอยู่ได้คงเก่ง มันเซเล็กน้อย ก่อนจะวูบร่วงลงไป ผมไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปหวดด้วยข้างขวาเต็มหน้าอกเสียงดัง บึ๊ก!! ก่อนที่เพื่อนมันทั้งสองคนจะรู้ตัว มันก็ได้หมอบลงไปเป็นที่เรียบร้อย
ผมรีบหันหน้ามาตั้งตัว ก่อนที่ไอ้สองตัวนั้น จะพุ่งมาหาผมทัน แต่ละสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ไอ้แว่นได้พุ่งเข้ามาคว้าตัวไอ้คนที่ 2 ล้มลงก่อนที่มันจะสาวหมัดไปที่ใบหน้าไอ้คนนั้น คนโดนได้แต่มือต้องปิดใบหน้าตนเองหมัดของไอ้แว่น ที่ผ่านมานั้นโดนบ้างไม่โดนบ้าง แต่มันก็ต่อยไม่หยุด นี่แหละครับ ที่เขาเรียกกันว่าหมาจนตรอก ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งคนนั้น มันได้ ยืนเดี่ยวกับผมตัวต่อตัว ผมโดนต่อย ไปที่หน้า 3 หมัด ส่วนมันก็โดนไป6หมัดเห็นจะได้ แต่ละหมัดของผมทำให้มันเลือดน้ำเดากระจาย แต่แล้วคนแรก ที่ฟลุ๊บไปก่อนหน้า มันกระโดดทีบเข้าไปที่ใบหน้าของผมทำเอามึนอยุ่พักนึงเลยทีเดียว แต่มันก็ทำผมได้แค่นั้น พี่เล็กโผล่มาจากไหนไม่รู้ กระชากคอไอ้นั้นเขามาด้วยมือเดียวพร้อมทั้งประเคนมือตีนอย่างคนที่มีฝีมือในเชิงมวยเป็นอย่างดี ก่อนที่มันจะล่วงลงไปและไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย
เหตุการณ์ที่ผมเล่ามานี้นั้น มันดูเหมือนนาน ใช่ไหมครับ แต่ความเป็นจริงแล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ ก่อนที่พี่เล็ก ผม แล้วก็ไอ้แว่น แยกย้ายกันออกจากที่เกิดเหตุปล่อยทิ้ง ไอ้ 3 คนนั้นไว้ ก่อนที่จ่าศักดิ์ จะเข้ามาในที่เกิดเหตุ และให้พวกเด็กในบ้านไอ้หนึ่งเอาพวกมัน 3 คนออกไป ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะรู้และเข้ามา
การทีจ่าศักดิ์ทำแบบนี้ มันเป็นการช่วยเหลือผม เพื่อไม่ให้ผมมีความผิด นั่นหมายความว่าจ่าศักดิ์เอาผม เห็นผมเป็นพวกนั้นเอง บุญคุณในคราวนี้ผมไม่ลืมแน่นอน ยังไงต้องมีโอกาสตอบแทนแน่นอน ผมมองไปที่ไอ้แว่น ดูที่หน้าตามันก็ไม่เจ็บตัวอะไรมาก ผมยิ้มและหัวเราะขึ้นมา ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า ” มึงก็ไวเหมือนกันนี่หว่า อย่างนี้สิวะ อย่าให้ใคร เห็นมึงอ่อนแอ มึงอย่าอ่อนแอให้ใครเห็น จำคำพูดกูไว้
เหตุการณ์มันยังไม่จบหรอกครับ คุณผู้อ่าน ฝ่ายมันโดนซะขนาดนั้น ที่สำคัญพ่อบ้านอย่างพี่เล็กได้โดดมาร่วมวงครั้งนี้ด้วย คราวนี้พ่อบ้านอย่างไอ้หนึ่งมันคงจะไม่อยู่เฉยแน่นอน จะเกิดอะไรขึ้นในวันหยุดครั้งนี้ (โปรดติดตามตอนต่อไป) ” หมีขาว ขั้ว โลกเหนือ ”
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่24 คำตัดสิน
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ Keywordsfun และ Foong-Trending
