By AI AI
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่32
บทที่ 32 ที่เดิมที่คุ้นเคย
“คุณค่าของความเป็นคน ไม่ได้วัดกันที่ฐานะและเงินทอง”
**ถึงเวลาที่ต้องขยับขยายสักที ถ้าให้อยู่แบบนี้นานๆ เราคงจะไม่ไหว ญาติก็ยังไม่มา มีแต่รายจ่ายทั้งนั้น แถมมันไม่คุ้นชินสักทีกับการอยู่แดนนี้ พยามไม่คิดอะไร บอกตัวเองในใจว่า เราอยู่ได้ แต่เอาเข้าจริง กับไม่ใช่อยู่ดี โทษ 4ปี6 มันไม่น้อยเลย ขืนปล่อยแบบนี้ ประสาทแดกแน่นอน ไม่ช้าก็เร็วแบบนี้ เราขอเลือกไปในที่ที่เราคุ้นเคยดีกว่า มันดีที่สุดสำหรับเราแล้ว**
เหมือนยกภูเขาออกจากอกจริง ๆ ที่ได้คุยกับพี่เล็กแล้วพี่แกไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร กับการย้ายแดนของผม บอกตรง ๆ ผมเกรงใจพี่เล็กแกมาก กลัวแกคิดว่าผมทิ้งแก พอลงตัวแล้วก็ไป แต่เปล่าเลย กลับตรงกันข้าม แกเข้าใจและแถมให้เงินไปตั้งตัวอีกต่างหาก อีกแค่ 2วันผมก็จะไปจากแดนนี้แล้ว ไปอีกแดนนึง ซึ่งเป็นที่ ที่ผมคุ้นเคย ทั้งผู้คุม และ เพื่อนฝูง
ซึ่งสนิทใจกว่าแดนนี้เป็นอย่างมาก ผมสามารถเดินไปไหนก็ได้ มันฟรีเดย์ไปหมดในความรู้สึกของผมนะ และหลังจากที่ผมได้คุยกับพี่เล็กไปไม่นาน ไอ้แว่นก็เดินมาหาผมพอดี “พี่ใหญ่เราเป็นหนี้ร้านพี่หล้า 300 ร้านไอ้บัง 150 และอียม กระเทย 100 นึงผมบอกพวกมันไปแล้ว ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ กับวันอาทิตย์มาเคลียร์ให้หมด” สั่งได้อย่างใจจริงน้องผมไม่ต้องพูดกันหลายรอบ “แล้วมีใครถามอะไรมึงไหม ว่าทำไมถึงปิดบัญชี หรือถามเรื่องย้ายแดนมึงกับกู”
“ก็ไม่เห็นมีใครพูดอะไรนะพี่ ผมก็แค่เดินไปบอกว่าพี่จะปิดบัญชีค่ากิน แค่นี้ก็ไม่มีใครพูดอะไรแล้ว เออ..พี่แล้วพี่เล็กว่าอะไรหรือเปล่าพี่คุยกับเขาแล้วหรือยัง ” ผมจึงเล่าเรื่องที่คุยกับพี่เล็กให้มันฟัง “ไอ้แว่นตอนนี้เงินใน book มึงเหลือเท่าไหร่พอจะถึง 500 ไหม “ ผมได้ถามไอ้แว่นเรื่องเงินในบุ๊ค เพราะผมคิดว่าจะเอาเงินของไอ้แว่นไปจ่ายค่ากินร้านพี่หล้าก่อน 300 บาท ให้เขาตัดบิลวันนี้เลย
ส่วนที่เหลือก็ทยอยให้อีก 2 วันคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร “มีพี่ผมมีอยู่ 700 ครับ “ ไอ้แว่นตอบกลับมาหาผม “มี 700 ดีเลยจะได้ไม่ต้อง ดิ้นไปตัดบิลคนอื่น เอา700ของมึงไปใช้หนี้ค่ากินก่อนนะ ไอ้แว่นเดี๋ยวยังไงถึงแดนนู้นแล้วกูจะใช้คืนให้ “ ผมบอกให้มันเข้าใจเผื่อมันจะนึกเสียดายเงิน “ไม่ต้องใช้คืนหรอกพี่ ผมกินอยู่กับพี่ เงินผมก็เหมือนเงินพี่อย่าพูดยืมกันเลยครับพี่ พี่จะใช้อะไรพี่เอาไปใช้ได้เลยครับผมไม่มีปัญหาอะไร ” คำพูดของมัน บ่งบอกให้รู้ถึงความใจกว้าง และความมีน้ำจิตน้ำใจที่มอบให้กับผม
**มันคือเรื่องจริงนะครับ คนเราจะรู้สึกว่าใครดีไม่ดีหรือเสแสร้ง แสดงกลับเรา สำหรับผม ผมจะรู้สึกได้เองมันเหมือนกับผมมีเซนส์ กับคนพวกนี้มันจะค่อยๆดูออกได้เอง และส่วนมากก็ไม่เคยพลาดสักคน คนแกล้งดีมันเยอะครับสมัยนี้ เข้ามาก็เพื่อหวังผลประโยชน์ จากเราทั้งนั้น น้อยคนนักที่จะคบกันด้วยใจจริง ยิ่งเป็นสังคมในคุกด้วยแล้ว มันยากมากครับ
ขนาดกินอยู่ด้วยกันยังมีเอาเปรียบเห็นแก่ตัว กลัวเสียเปรียบกันเลย ก็ยังว่าแหละครับแต่ละคนที่เกมส์กันเข้ามา ก็เสือ สิงห์ กระทิง แรด ด้วยกันทั้งนั้น ยิ่งอยู่รวมกันแบบนี้มันยากครับ ที่จะหาคนจริงใจดีๆสักคนถ้าไม่ใช่เพื่อนที่คบกันมาเป็นสิบปี หรือรู้จักกันมาตั้งแต่ข้างนอก ก็น้อยคนนะครับที่จะหาเจอคนจริงใจในคุก ก็นับว่าผมโชคดีครับ ที่มีไอ้แว่นเป็นน้องชายในคุกแห่งนี้**
ผมไม่ได้พูดตอบกลับไปผมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เอามือตบหัวมันเบาๆ ” มึงนี่ช่างเจรจาจริงๆนะ “ ผมพูดได้เพียงเท่านี้ แล้ววันนี้ก็ผ่านไป…เช้าวันเสาร์เป็นวันหยุดพักผ่อนของคนในคุก ผมกับไอ้แว่นต่างอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ทำกิจวัตรประจำวันที่มันซ้ำซากเหมือนเดิม กินกาแฟรอเข้าแถว เข้าแถวเสร็จก็พักผ่อน ใครชอบเล่นกีฬาฟุตบอล ก็ต่อคิวจับจองสนามกันเพราะมีสนามบอลอยู่แค่สนามเดียว แต่ละคู่ส่วนมากก็จะเป็นคู่เดิมๆ แข่งเดิมพันกันทุกอาทิตย์ชนะบ้างแพ้บ้างผลัดกันไป เดิมพันกันทีแต่ละครั้งในการแข่งขัน ส่วนมากจะเป็นน้ำอัดลม 3 ขวดบ้าง 5 ขวดบ้าง ลังนึง(12ขวด)บ้าง ก็ว่ากันไป
ใครชอบดูหนังก็จะมีเปิดที่โรงเลี้ยง บ้านผมปูผ้าอยู่หน้าจอทีวีสุดและที่ตรงนี้จะเป็นที่ประจำสำหรับผมกับไอ้แว่น ใครจะมาหาผมก็มักจะเดินมาที่นี่ แต่วันนี้ผมไม่ได้นอนอยู่ตรงนี้ตลอดหรอกครับ ผมเดินเอาไปตัดใช้หนี้เขาจนหมด แค่นี้ก็สบายใจไม่ต้องคิดอะไรแล้วเหลือเวลาอีกแค่วันเดียวเท่านั้นผมก็จะได้กลับไปบ้านเก่าของผม ที่เดิมที่ผมสบายใจที่สุดในคุกแห่งนี้ แล้วเสาร์ – อาทิตย์ก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก
มาถึงเช้าวันจันทร์วันเปิดทำการวันแรก และเป็นวันเยี่ยมญาติของแดนที่ผมอยู่ไอ้แว่นจะเยี่ยมญาติรอบแรกประจำทุกอาทิตย์ผมก็เลยบอกกับมันว่า “ไอ้แว่นเดี๋ยวมึงบอกญาติมึงนะ ว่าวันนี้มึงจะต้องย้ายแดน ไปแดนเด็ดขาด และให้พรุ่งนี้มาเยี่ยมมึงด้วย มีอะไรจะบอก ถ้าเขาถามเหตุผลว่าทำไมถึงย้ายแดน มึงก็บอกว่า เขาให้ไปช่วยงานตามนี้นะ อย่าบอกว่าเสียเงินไปล่ะ ส่วนของฝากอย่าเพิ่งซื้อเงินก็อย่าเพิ่งฝาก ให้มาฝากวันพรุ่งนี้ทีเดียว” ไอ้แว่นพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ในคำสั่งของผม แล้วมันก็เดินออกไปเยี่ยมญาติตามปรกติ
ผมนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ซุ้มบ้าน กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆจู่ๆพี่เล็กก็มาสะกิดผมจากข้างหลัง “เอานี่ใหญ่เงิน 3,000 บาทกับบุหรี่อีกสองแถว ไม่ต้องปฏิเสธรับไป แล้วถ้าพี่ไม่ได้ลงมาส่งเอ็ง คงไม่เป็นไรนะ โชคดีไอ้น้องชาย ถ้ามีอะไรขาดหรือลำบาก เขียนจดหมายฝากให้คนมาให้พี่ ไม่ต้องเกรงใจ ดูแลตัวเองดีๆด้วย พี่ไปทำงานก่อน ” พี่เล็กเอามือตบไหล่ผม
ผมได้แต่ยิ้มให้แก และพยักหน้า “ขอบคุณมากครับพี่ ขอบคุณกับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่พี่ให้ผมมา เอาไว้เจอกันข้างนอกนะครับ ” นี่คือคำพูดของน้องชายที่พูดกับพี่ชายผมพูดได้เท่านี้จริงๆ แล้วพี่เล็กก็เดินจนรับสายตาผมไป ติดคุกเพื่อรอวันจาก มันเป็นแบบนี้จริงๆ
ผมนั่งอยู่คนเดียวสักพักไอ้แว่นก็เยี่ยมญาติกลับมา “พี่ใหญ่เรียบร้อยแล้วพี่ ผมได้บอกตามที่พี่สั่งแล้วแต่แม่ก็ถามอีกนั่นแหละ ว่าไปอยู่แดนโน้นจะอยู่กับใครยังไง ผมก็เลยบอกว่า ผมไปกับพี่เขาก็เลยไม่พูดอะไร ส่วนเรื่องเงิน กับของฝาก เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาจะมาฝากตามที่บอก เขาคงจะเยี่ยมรอบแรกเหมือนเดิมพี่ ” ผมพยักหน้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไอ้แว่นกระโดดมานั่งข้างๆผมพร้อมกับจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วมันก็ถามผมว่า “พี่รู้หรือเปล่า เราจะย้ายแดนกันตอนไหน” ผมจึงบอกกับมันว่า “เช้านี้แหละไม่น่าเกินเที่ยง “
ไอ้แว่นได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจ และผมกับมันก็เอาบุหรี่ที่พี่เล็กให้มา เอาไปหาซื้ออะไรกินค่าเวลา เพราะตอนนี้ก็จะ สิบโมงเช้าแล้ว และผมกับมันได้ข้าวกล่องคนละกล่อง กับ น้ำอัดลมและขนมอีก2ห่อ มื้อนี้หมดบุหรี่ไป 3 ซอง ถ้าปรกติคิดเป็นเงิน 180บาท ในคุกอะไรๆ มันก็แพงไปหมด ยิ่งถ้าเราไม่มีเงินในปองมาเบิกกินด้วยแล้ว ใช้บุหรี่ซื้อมันก็แพงอย่างที่เห็นนี่แหละครับ
ดังนั้นผมจึงเคยบอกเอาไว้ว่า คนที่ติดคุกบางคนสามารถหารายได้มากกว่าอยู่ข้างนอกซะอีกบางคนติดคุก 2- 3 ปีสามารถหาเงินแสนกลับบ้านได้ที่พูดแบบนี้ผมไม่ได้โกหกนะครับ ผมเห็นมากับตาตัวเองแล้วยกตัวอย่างง่ายๆอย่างพี่หล้า ทุกวันนี้เขาสามารถส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัยจนจบ เท่าที่ผมเคยถามเขาทำเรื่องถอนเงินกลับบ้านทุกเดือน เดือนละ 20,000 บาทอย่างต่ำ เดือนไหนนักโทษเยอะ ขายดีรายได้มันก็เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย เอาเป็นว่าเขาเป็นร้านค้าในแดนที่ใหญ่ที่สุดแล้ว
แต่บางคนไม่ได้ค้าขายในแดน แค่ปล่อยเงินกู้เฉยๆเดือนนึงได้มากกว่า ค้าขายในแดนเสียอีก ก็สุดแล้วแต่ความถนัดของแต่ละคน เพราะส่วนใหญ่คนที่ติดคุก ส่วนมากก็จะไขว่คว้าหาความสบายใส่ตัวกันทั้งนั้น และในคุกนั้นทุกๆอย่างที่สบาย มันต้องใช้เงินซื้อด้วยกันทั้งนั้น และอีกอย่างก็การพนัน ถึงมันคือสิ่งต้องห้าม ที่ผิดระเบียบกฎของเรือนจำ แต่ก็มีให้เห็นเล่นกันอยู่ทุกอาทิตย์ เพราะมันคือของคู่กับคุก มันคือความสุข มันคือการผ่อนคลาย ของคนในคุก
เสาร์-อาทิตย์ก็จะเป็นมวยตู้ ตามช่องทีวีต่างๆ กลางคืนก็จะเป็นฟุตบอลพรีเมียร์ลีก บุนเดสลีกา กัลโช่ซีรี่อาร์ ที่คนข้างนอกเขาดูเขาเล่นกัน ข้างในเขาก็มีนะครับ เพียงแต่ว่าเราไม่ได้ดูถ่ายทอดเท่านั้น แต่ถ้าคู่ไหนเตะหัวค่ำ และ เวรเจ้าหน้าที่ ที่เขาไม่เข้มงวดมากนัก เขาจะเปิดให้เราดู ทีนี้ก็จะเป็นการจับเดี่ยว คู่ละกี่ร้อยก็ว่ากันไป เป็นพันก็มี ก็สนุกสนานครื้นเครงกันไป ที่สนุกคงจะเป็นคนได้นะครับ ส่วนคนเสียก็รู้รู้กันอยู่ แล้วเราจะมาดูผลของทุกคู่ก็คือเช้าอีกวันนึงที่หน้าจอทีวี การเปิดให้แทงบอลก็จะเป็นบอลสเต็ป
ส่วนใหญ่ 3 คู่ 4 คู่ 3 คู่ก็ได้ 5 ต่อ 4 คู่ก็ได้ 10ต่อ คนในคุกก็ใช้นมกล่องกับบุหรี่เป็นเงินเดิมพันในการแทง ใครเป็นโต๊ะบอลก็จะมีเด็กเดินโพย เดินเอากระดาษที่มีคู่บอลมาให้เราแทง แทงก่อนจ่ายทีหลังเด็กเดินโพยก็จะได้ค่าเปอร์เซ็นต์ พูดง่ายๆก็คือร้อยละ 20บาท ที่เด็กเดินโพยจะได้รับ ยิ่งใครเดิน ได้มากเปอร์เซ็นต์ก็ยิ่งได้มาก แต่ก็ต้องดูเวลาเก็บด้วยนะครับ ให้เขาแทงมากเท่าไหร่ เราก็ต้องตามเก็บนมให้ได้เท่านั้น
รายการเสี่ยงโชค ที่ไม่ว่าใครก็รู้จักนั่นคือหวย ที่คนข้างนอกชอบแทงกัน ข้างในคุกก็มีนะครับแทงมากได้มาก แทงน้อยได้น้อยถ้าเราแทงเบอร์ละ 10 บาทถูกมาแล้วก็ได้ 50 กล่อง(นม) แต่ถ้าเราแทง 2 เบอร์ ซอง(บุหรี่)ถูกขึ้นมาแล้วก็ได้ 25 ซอง แต่การเป็นพ่อค้าหวยเนี่ย ผมขอบอกเลย ไม่ใช่ว่าใครก็เป็นได้นะครับ การที่จะเป็นพ่อค้าหวยนั้นประการหลักเลยคือ 1 เราต้องรู้จักคนเยอะ ยิ่งรู้จักคนเยอะเท่าไหร่ เปอร์เซ็นคนแทงหวยก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และการเป็นพ่อค้าหวยเนี่ย เราได้รับเต็ม ๆ ไม่มีเจ็บตัวแน่นอน
ถ้าคุณสามารถขายหวยหมดแผงเลยนะครับ(00-99) เพราะส่วนต่างที่คุณจะได้รับ ก็คือครึ่งนึงของผลรางวัล แต่ถ้าคุณขายไม่หมด คุณก็สามารถเก็บไว้ลุ้นเบอร์ที่ไม่มีใครซื้อได้ด้วย หากงวดนั้นเบอร์ที่ออกไม่มีใครซื้อคุณก็ได้รับเต็มๆอยู่ดี
ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ในคุกนั้นมีทั้งรายได้และรายจ่ายพอๆกัน สุดแต่พวกคุณจะเลือกทางไหน ไอ้การพนันมันทำให้เรารวยไม่ได้นานหรอกครับ จากแต่ก่อนทรงดีๆ ผมเห็นเสียทรงกันทุกคน จากที่ใครๆเรียกเสี่ยอยู่ไปไม่นาน กลายเป็นเสี่ยวซะงั้น มันเป็นเรื่องปกติสำหรับในคุกครับ และทั้งหมดที่ผมพูดมานี้นั่นมันคือจุดประสงค์ ที่ผมอยากจะย้ายแดน เพื่อผมจะขยับขยายหารายได้ โดยที่ไม่ต้องพึ่งคนข้างนอกมากนัก ติดคุกถ้าเราอยู่ให้เป็น มันก็อยู่ได้ครับ ผมเคยบอกมาแล้วหลายครั้งว่า คุกมันไม่ได้เลวร้ายเลยครับ ที่มันเลวร้ายคือคนในคุกมากกว่า ดังนั้นเราต้องอยู่ให้เป็น เย็นให้พอครับ…( โปรดติดตามตอนต่อไป) ” หมีขาวขั้วโลกเหนือ “
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่32
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ QuotesAboutSmile และ Keywordsfun
