By AI AI
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่44
บทที่44 สามทหารเสือโหรา ep1
“ช่วงเวลาแย่ๆ..จะกลายเป็นบทเรียนที่ดี ในชีวิตถ้าเรารู้ว่าทางข้างหน้ามันเดินต่อไปไม่ได้ เราก็แค่ถอย…ออกมาก็เท่านั้นเอง..”
**สงสัยกันไหมครับ ว่าทำไมตอนนี้ถึงมีชื่อว่า 3ทหารเสือโหรา ผมจะเฉลยให้ฟัง ที่แดนแห่งนี้ มีสามคนพี่น้องได้เข้ามาติดไล่เลี่ยกันมาคนละคดี คนพี่ชื่อมาโนชมาคดียาเสพติ คนกลางชื่อมานนท์ก็มาคดียาเสพติด ส่วนน้องคนเล็กมานพมาคดีพยายามฆ่า ทั้งสามพี่น้อง ต่างก็มีชื่อเสียงอยู่ในแดนนี้พอตัว คนพี่จะมีนิสัยเงียบๆ ส่วนคนกลางคือพี่มานนท์ พี่มานนท์นั้นค่อนข้างจะสนิทกับบ้าน อ.เมือง เหมือนกัน แกดูสนิทกับไอ้เบนซ์พอประมาณ ส่วนคนน้องนั้นนิสัยค่อนข้างจะเกเรเอาเรื่องอยู่มาก สร้างความปวดหัวให้กับพี่ทั้ง 2 คนพอสมควร เวลาที่แดนนี้มีเรื่อง ก็มักจะมีมานพอยู่ในกลุ่มเสมอ แล้วก็ต้องเป็นพี่ทั้งสองที่เข้าไปคอยไกล่เกลี่ยให้ตลอด แต่ก็มีบางครั้ง เรื่องบางเรื่องก็ได้เข้าถึงหูของเจ้าหน้าที่ มันจึงสร้างความปวดหัวให้กับผบ.แดนเป็นอย่างมาก จนในที่สุดฟางเส้นสุดท้ายก็มาถึงในไม่ช้านี้จนได้…**
พักเที่ยงแล้ว ผมได้ชวนไอ้แว่นลงมาหาอะไรกินกัน ก็เพื่อที่จะไม่ให้มันต้องนั่งคิดมาก เพราะว่านั่งคิดไปมันก็เท่านั้น คิดวนไปวนมา มันหาทางออกไม่เจอหรอกครับ เขาถึงได้บอกกันว่า ติดคุกต้องตัดเรื่องข้างนอกให้หมด แค่เรารับฟังอย่างเดียว อย่าไปรับรู้ เพราะมันจะทำให้เรา เก็บไปคิด ไม่เช่นนั้นประสาทแดกตายห่า
ผมกับไอ้แว่น เดินมาถึงใต้ต้นตะขบ ร้านขายของไอ้คมเห็นมันกำลังนั่งเล่นหมากรุกอยู่กับไอ้กลอฟ์พอดี และก็คนในบ้านมันอีก 2 คน นั่งดูอยู่ด้วย บ้านของไอ้คมมีอยู่ด้วยกัน 4 คน มีมันไอ้กลอฟ์ น้าตึ๋งแล้วก็ไอ้เตอร์ พอมันเห็นผม มันก็เรียกผมนั่ง แต่ผมกับไอ้แว่นตูดยังไม่ทันจะนั่งถึงพื้นเลย ก็มีเสียงดังตะโกนเรียกผม
“ไอ้ใหญ่ !!ไม่มาแดกไง แล้วเอาบุหรี่ไปด้วย ชิบหาย ให้กูซื้ออะไรมาให้กิน แต่เสือกไม่ยอมลงมา ” เสียงดังฟังชัดแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้เบนซ์ “เออ..กูรู้แล้ว เดี๋ยวเดินไป ขอคุยกับพวกกู แป๊บนึงก่อน ” ผมตะโกนบอกให้มันรู้เรื่อง “ไอ้คม ไอ้แว่นจัดการให้มึงเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ?แล้วมึงสั่งไปเท่าไหร” ผมถามมัน
“เรียบร้อยแล้ว แต่กูสั่งมันไป 450 นะ เดี๋ยวถ้ามึงจะเอาบุหรี่เอานมก็บอกกูแล้วกัน “ มันบอกกับผม “ไม่เป็นไรมึงเอาไปหมุนก่อนแต่จดไว้ให้กูด้วยนะ กันกูลืมและอีกอย่างมึงฟังชื่อรับของ ชื่อไอ้แว่นด้วยนะ มันชื่อ……มึงก็ให้กอล์ฟไปรับด้วย อันไหนเป็นของกู มึงก็แยกเก็บไว้ก่อนนะ เดี๋ยวกูขึ้นไปแดกอะไรบ้านไอ้เบนซ์ก่อน แล้วกูมีบุหรี่อยู่ 2 แถวมึงหาคนกู้ให้หน่อย กูเอาอาทิตย์ละ 3 ซองพอ มึงเอาไปซอง “ แล้วผมกับไอ้แว่นก็ลุกเดินกันไปต่อที่บ้านไอ้เบนซ์
พอผมเห็นของกินตรงหน้า ผมก็รู้เลยว่าทั้งหมดที่ใส่จานอยู่ ไม่ใช่ของที่มาจากในคุกแน่นอน ส้มตำ 3 ถุงไก่ย่างห้าดาวครึ่งตัว ลาบน้ำตกอย่างละถุง ข้าวเหนียวอีกห้าถุงใหญ่ๆ บวกกับเป๊ปซี่อีก 2 ขวด “บุหรี่ 5ซอง ที่กูให้มึงไปซื้ออะไรกิน ได้มาขนาดนี้เลยหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้กูฝากมึงอีกได้ป่ะ ” ผมแกล้งพูดแหย่ไอ้เบนซ์ไป เพราะที่จริงแล้วผมก็รู้ว่าบุหรี่ 5 ซอง มันซื้ออะไรแบบนี้ ไม่ได้หรอกครับ ของกินแบบนี้ ต้องให้พี่ถือเข้ามาให้เท่านั้น ต้องใช้เงินสดซื้อ ไม่ใช่บุหรี่ซื้อ เหมือนอย่างที่ซื้ออะไรกินในแดน
“มึงนี่ไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้กันแน่ กูให้ป๋าเวียงเขาซื้อมาให้ เพราะวันนี้เยี่ยมญาติกัน เขาก็ต้องไปทำธุระให้พวกกูกันอยู่แล้ว แต่กูบอกให้เขาช่วยเอามาให้ก่อนตอนเที่ยง กูบอกว่าเอามาเลี้ยงมึงด้วย ทั้งหมดนี่ 500 แดกเหอะ..ถามมากอยู่ได้กูหิวๆ ” มันพูดจบ เราทั้งสามคน ก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย ส้มตำลาบน้ำตก ตั้งแต่ติดคุกมาก็พึ่งได้กิน วันนี้แหละ ผมเห็นไอ้แว่นมันตั้งหน้าตั้งตากิน ผมก็ดีใจ ที่ในตอนนี้มันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เพราะไม่เช่นนั้น อาการอย่างนี้ แดกอะไรไม่ลงหรอกครับ ต่อให้ของแม่งน่าแดกขนาดไหน ก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินอะไรได้หรอกครับ “ไอ้ตุ๊กมากินด้วยกันดิ มึงยังไม่กลับอีกหรอวะ ” ไอ้ตุ๊กเพื่อนอีก 1 คน ที่ผมรู้จักกับมัน ข้างในนี้เมื่อรอบที่แล้ว
มันโดนข้อหาทำร้ายร่างกายแล้วพยายามฆ่าด้วยสารเคมี ฟังแล้วน่ากลัวนะครับ มันเล่าให้ผมฟังว่า เรื่องของเรื่องไม่ใช่เรื่องของมันเลย เป็นเรื่องของเพื่อนมัน เพื่อนมันตามมันบอกว่ามีเรื่องก็คือเมียของเพื่อนมันไปอยู่กับชู้ที่หอ และพอมันไปถึงห้อง ไอ้ชู้มันก็วิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำ ทิ้งแฟนของเพื่อนไว้ เรียกเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมเปิด พังประตูยังไงก็พังประตูไม่ออก พอดีไอ้ตุ๊กได้เห็นยาฆ่าแมลงอยู่ 2 กระป๋องมันก็เลยบอกกับไอ้ชู้ว่าไม่ออกมันฉีดนะ พ่อมันไม่ออกไอ้ตุ๊กมันเลยฉีดไบกอน 2 กระป๋องเข้าไปในห้องน้ำ จนหมดทั้ง 2 กระป๋อง ก็เพื่อให้ชู้มันเปิดประตูห้องน้ำออกมา
แต่ผลสรุป ต้องรีบโทรไปตามหน่วยกู้ภัยให้เขามาพังประตู เพื่อช่วยชีวิตมัน ไอ้ตุ๊กก็เลยโดนจับมาในข้อหานี้นี่เอง ตอนผมได้ฟังทีแรกก็เรียกเสียงหัวเราะให้กับผมได้เป็นอย่างดี ผมนึกในใจคดีแบบนี้ก็มีด้วยหรอวะ ผมกับมันก็สนิทกันมากอยู่เหมือนกันมันเป็นคน ไม่ค่อยจะยุ่งวุ่นวาย กับใครเท่าไหร่ แต่ถ้าในบ้านมีเรื่อง มันก็อยู่แถวหน้าไม่ได้อยู่ข้างหลังแน่นอน
“ได้ดิใหญ่..กำลังหิวเลย เรื่องแบบนี้ไม่ไปไม่ได้แล้ว ” มันตอบกับผม ” ไอ้ตุ๊กมันติดแดก มึงไปเรียกมันทำไมวะไอ้ตัวนี้แดกยันป้ายซะด้วยไม่หมดไม่เลิก ” ไอ้เบนซ์พูดซะเสียงดัง ทั้งๆที่ปากมันกำลังเคี้ยวอยู่ตุ้ยๆ สร้างเสียงหัวเราะ ให้กับวงกับข้าวได้เป็นอย่างดี ส่วนไอ้ตุ๊กก็ได้ยิ้มแล้วก็หัวเราะ แต่ก็ไม่เลิกแดกเหมือนกัน เอาเป็นว่าชั่วโมงนี้ใครดีใครได้ครับ มือใครยาวสาวได้สาวเอา ถ้ามัวแต่มีมารยาทในทางสังคมแล้วละก็ มีหวังแดกไม่ทันแน่นอน พอไอ้แว่นมันเห็นดังนั้น มันก็เลิกเกรงใจ หรือ มีมารยาทในทันที มันรีบตบเกียร์ 5 ตีคู่มาอย่างไว
“ไอ้สัตว์..แดกกันไม่เผื่อหมาเลย เล่นซะเกลี้ยงเกลี้ยงขนาดน้ำส้มตำสักหยดยังไม่เหลือเลย “ หลังจากที่เราทั้งหมดได้ผ่อนคันเร่งกันหมดแล้วมันก็เลยพูดขึ้นมา ผมมองจานที่ว่างเปล่าก็คิดว่าสิ่งที่มันพูดนั้นถูกจริงๆ ถ้ากระดูกไก่แดกกันได้คงแดกแล้วละครับผมว่า“ไอ้หยี.. เคลียร์ไอ้ลูกชาย ” ไอ้เบนซ์ได้เรียกลูกชาย หรือ ลูกกระโปกของมันที่ใครต่างเรียกกัน ให้มาเคลียร์จานให้เรียบร้อย แล้วมันก็หยิบบุหรี่สองแถวมาให้ผม ผมรับมาแล้วก็ลุกเดินออกจากวงไป เพื่อที่จะไปหาใครคนนึงที่บ้านอิสลาม ซึ่งนั่งกันอยู่ในล็อคฝักบัว ที่ 4 และที่ 5
“บังดุลย์ อิสลามมาลากุม” ผมได้ตะโกนเรียกบังดุล และเข้าไปจับมือทักทายในแบบคนอิสลาม บังดุลแกเป็นพ่อบ้านใหญ่อิสลาม และเป็นหัวหน้าห้องของห้องอิสลามอีกด้วย “มาลากุมอิสลาม เป็นไงบ้างไอ้ใหญ่ นึกว่าเอ็งจะลืมบังไปซะแล้ว เป็นไงมั่งแล้วป๋าสบายดีหรือเปล่า” บังดุลได้สลามตอบกลับมา และแกถามถึงพ่อของผมอีกด้วย ที่แกถามก็เพราะแกรู้จักกับป๋าของผม ก่อนที่จะมารู้จักกับผมข้างในนี้
“ผมไม่ได้ลืมบังหรอกครับ ใครจะลืมบังได้ล่ะ ป๋าก็คงสบายดีนะเพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน 5 เดือนมาแล้วยังไม่มาหาผมเลย ” ผมบอกให้แกฟังถึงเรื่องที่ป๋าไม่ยอมมาเยี่ยมผม “หึย!!เป็นไปไม่ได้อย่างป๋าเอ็ง จะไม่มาเยี่ยมเอ็ง เอ็งต้องไปทำอะไรให้เขา โมโหแน่ๆ ไอ้ใหญ่ งั้นเอางี้เดี๋ยววันศุกร์ เมียบังมาเยี่ยม บังจะให้เมียบังไปบอกให้แกมาเยี่ยมแล้วกัน ”
ผมคิดในใจ ไม่ว่าผมจะบอกกับคนที่รู้จักป๋าของผม ไม่ว่ากี่คนกี่คน ถึงเรื่องที่เขายังไม่มาหาผมเลย ทุกคนก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าผมต้องไปทำอะไรให้เขาโมโหเป็นแน่ และ ทุกคนก็คิดถูกซะด้วยสิ
“ขอบคุณครับบัง ที่เป็นธุระให้ บังครับนี่ไอ้แว่น น้องชายผมข้างในนี้ครับ ” ผมได้แนะนำไอ้แว่น ให้บังดุลรู้จัก ส่วนไอ้แว่นก็มือไม้อ่อนยกมือไหว้เหมือนเดิม บังดุลพยักหน้ารับไหว้ไอ้แว่นแล้วผมจึงเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับผม จนเป็นสาเหตุที่ทำให้ป๋าของผมไม่ยอมมาเยี่ยมผม บังดุลพยักหน้าเข้าใจ เป็นบางครั้ง แต่แกก็ยังไม่ได้พูดอะไรจนผมเล่าเรื่องจนจบ
“อย่างว่า ป๋าเอ็งเขาไม่ชอบเรื่องนี้ด้วยสิ เมียเลิกกันแล้วมันก็เป็นอื่น …เชื่อบังไม่นาน เดี๋ยวแก่ก็มาเยี่ยม นิสัยอย่างป๋าเอ็ง ทิ้งคนในครอบครัว ไม่ลงหรอก ” บังดุลรู้ถึงสาเหตุที่เกิดขึ้น แล้วจึงพูดกับผมไปแบบนี้ ผมเข้าใจในสิ่งที่บังดุลพูดทุกอย่าง ตอนนี้ทำได้แต่รอ รอที่เมื่อไหร่เขาจะยกโทษให้ผมและมาเยี่ยมผม ผมกับบังดุลนั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ จนได้เวลาที่จะต้องขึ้นไปอาบน้ำบนกองงานแล้ว
ผมจึงขอตัวบังดุล เพื่อที่จะเดินไปหาไอ้คม ไปเอาของฝาก แล้วก็เอาน้ำไปให้พี่เกียรติอีก 3 แพ็ค แล้วก็อาบน้ำ ถึงเวลากินข้าวก็กินข้าว ไอ้แว่นวันนี้ มันได้เตรียมของขึ้นห้องทั้งขนมแล้วก็นม ขึ้นไปเยอะเป็นพิเศษ ผมก็ว่าอะไรมันหรอกครับ แล้วเราก็ขึ้นห้องเมื่อถึงเวลา แล้ววันนี้ก็ได้หมดลงไป ผ่านไปอีก 1 วัน 1 คืน เพื่อที่จะตื่นขึ้นมา พบกับวันใหม่ มันวนเวียนแบบนี้ไปอีกนาน สำหรับตัวผม ชินกับมันนานแล้วละครับ…( โปรดติดตามตอนต่อไป ) ” หมีขาวขั้ว โลกเหนือ ” # คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่44
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ QuotesAboutSmile และ Keywordsfun
