By AI AI
คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่46
บทที่46 เจ็บให้ตายสุดท้ายก็ย้ายอยู่ดี
“บางครั้ง…เรามองหาสิ่งที่ขาด จนพลาดสิ่งที่มี และบางครั้ง คุณเฝ้าหาสิ่งที่ดี จนทำให้สิ่งที่มีนั้นหายไป…”
**จากเหตุกราณ์ย้ายเรือนจำ ไปเขาบินของพวกที่เกมยาทั้ง 15 คน ถ้าย้ายแค่นี้ก็คงจะเรียบร้อยไปนานแล้ว แต่มีแถมมาอีก 1 คน เรื่องก็เลยอลมาน
วุ่นวายจนถึงตอนนี้ ไอ้นพมันก็ไม่ยอมไปท่าเดียว เสียงประกาศจากหน้าฝ่าย เรียกชื่อมันเก็บข้าวของให้เรียบร้อยเป็นครั้งที่สองแล้ว มันก็ไม่ยอมไปอยู่ดี ไอ้นพมันสบายจนเคย มันรู้ว่ามันไปมันคงไม่สบายแบบนี้อีก ผมนึกถึงเด็กที่ไม่อยากไปโรงเรียนในตอนเช้าที่ผมเคยเห็น ดูไอ้นพในตอนนี้มันก็ไม่ต่างกันเลย นิสัยที่ชอบหาเรื่องหาราวอัธพาลของมัน
จนเกินที่ผบ.แดนจะทนแล้ว เพราะถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ ก็ต้องมีคนไป เป็นคำพูดของผบ.แดนที่มักพูดบ่อย ๆ เวลาในแดนมีเรื่องทาเลาะกัน และแก่คงเห็นไอ้นพอยู่ในกลุ่มที่มีเรื่องอยู่หลายครั้ง แต่แกไม่เคยพูดว่า หรือ เตือนมันเลย เพราะแกจับย้ายเลยจบ….เสือจะอยู่ที่ไหนมันก็คือเสือ แต่สำหรับไอ้นพ เสือตัวนี้คงอยู่สบายที่สวนสัตว์แห่งนี้มานาน จนถึงเวลาที่จะต้องผจญภัยไปในโลกกว้างมันถึงได้กลัว..การโดนย้ายเช่นนี้ หรือว่าที่จริงแล้วมันไม่ใช่เสือกันแน่.. **
สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นตัวของไอ้นพเองที่เต็มไปด้วยเลือด มีบาดแผลจากการใช้มีดที่มันเอาเหล็กทำขึ้นมาเอง ทำร้ายตัวเองอยู่หลายแผล เลือดไหลเต็มหน้าเต็มตาของไอ้นพไปหมด ดูแล้วแผลที่ศรีษะของไอ้นพ ค่อนข้างฉกรรณ์พอสมควร ไอ้นพยืนอยู่กับอีเบลเมียกระเทยของมันอยู่สองคน นอกจากนนั้นไม่มีใครสามารถเข้าใกล้มันได้เลย แม้แต่พี่ชายทั้งสองของมัน ส่วนอีเบลก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่กล้าพูดอะไร ผมเห็นตามเสื้อผ้าของอีเบลมันเต็มไปด้วยเลือดอยู่เช่นกัน ก็ไม่รู้ว่าเลือดที่เห็นมันจะเป็นเลือดของไอ้นพคนเดียว หรือ อีเบลจะโดนไอ้นพแทงไปด้วย ทั้งป๋าเวียงและพี่ชายของมันทั้ง 2 คน อีกทั้งคนอื่นๆ ต่างช่วยกันพูดเกลี้ยกล่อมให้ไอ้นพยอมไปแต่โดยดี ให้มันใจเย็นๆปล่อยอีเบลที่มันจับเอาไว้เป็นตัวประกันอีกด้วย
“ไอ้นพ..มึงอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลยว่ะ ป๋าขอมึงดีๆ สิ่งที่มึงทำมันไม่เป็นผลดีกับมึงเลย มีแต่จะแย่ลง ” ป๋าเวียงพูดให้สติไอ้นพ และสิ่งที่ป๋าเวียงพูดมานั้น ผมก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง ป๋าแกพูดถูก เพราะสิ่งที่ไอ้นพทำมันไม่มีประโยชน์ มีแต่จะเจ็บตัวเปล่า ๆ แต่ไม่ว่าใครจะพูดยังไง ไอ้นพในตอนนี้ สติ สตางค์ มันแทบจะไม่เหลือแล้ว มันเหมือนกับคนบ้า เหมือนกับพวกเมายาที่จับเด็กมาเป็นตัวประกัน อย่างที่เราเคยเห็นในทีวี ยิ่งมันโวยวายลุกลี้ลุกลนเท่าไหร่ อะดรีนาลีนในร่างกายของมันที่พุ่งพาน นำพาเลือดในตัวให้ไหลออกมามากเท่านั้น
“ไอ้นพไปพ.บ.ก่อนเชื่อพี่เดี๋ยวมึงก็ตายห่าหรอก” พี่มานนท์ทนเห็นสภาพน้องชายตัวเองไม่ไหวถึงกับเอ่ยปากขอร้องให้น้องทิ้งอาวุธคู่ใจแล้วไป พ.บ.เพื่อไปทำแผล “ไม่!! กูไม่ไปไหนทั้งนั้น กูอยากจะคุยกับผบ.เรือนจำคนเดียว” ไอ้นพปฏิเสธเสียงแข็งถึงการร้องขอของพี่ชาย มันเปล่งวาจาออกมาเพียงเพื่อจะขอพบผบ.เรือนจำเพียงผู้เดียว ข้อเสนอของมัน มันต้องการจะให้อีเบลดาวกระเทยภายในแดน คนรักของมัน ต้องย้ายไปกับมันด้วย สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้า ให้กับป๋าเวียงผู้ซึ่งคุมสถานการณ์อยู่ในขณะนั้นเป็นอย่างมาก
“ไอ้โนช ไอ้นนท์ กูให้มึงสองคนคุยกับน้องมึง ทำยังไงก็ได้ ให้มันยอมดีๆ กูให้เวลาแค่ 10 นาทีนะ ถ้าเกินจากนี้ กูคงกันพวกเจ้าหน้าที่หน้าฝ่ายไม่ได้ กูเห็นกับมึง 2 คน ที่ช่วยงานกูมานาน กูถึงไม่อยากจะทำอะไรรุนแรงกับน้องชายมึง ” มันคือข้อเสนอสุดท้ายที่ป๋าเวียงได้บอกกับพี่ชายทั้งสองของมัน โอกาสเดียวที่ไอ้นพจะไม่ต้องเจ็บตัวจากฝีมือของผู้คุม พี่ชายทั้งสองต่างรับปากกับป๋าเวียง แล้วต่างก็ขอบคุณกับน้ำใจที่ป๋าได้มอบให้
“กูรออยู่หน้าประตูนะถ้าเกินจาก 10 นาทีก็แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้วกัน เอ้า!! พวกมึงจะมุงทำเหี้ยอะไร ไป ๆ แยกย้าย ไอ้ใหญ่มึงก็มาด้วย ไปหน้าประตูกับกูด้วย ปล่อยให้พี่น้องเขาคุยกัน” พี่เวียงตะโกนไล่เหล่าบรรดานักโทษ ไทยมุงทั้งหลาย ไอ้พวกอยากจะรู้อยากจะเห็น ไปให้พ้นจากตรงนั้น เพื่อปล่อยให้ทุกอย่าง มันเป็นหน้าที่ของพี่ชายทั้งสองกับน้องชาย เพื่อจะได้ไม่มีบุคคลที่ 3 ที่ 4 มายุ่งเกี่ยว แกหันมาเจอกับผมพอดีแกก็เลยเรียกผมให้ไปกับแก ที่หน้าประตูแดน
“ไอ้เหี้ย ปวดหัวชิบหาย ทิ้งขี้ให้กูแต่ละเรื่อง แล้วก็ลาพักร้อน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มึงดูผบ.แดนทำกับกู แล้วไม่บอกไม่กล่าวกูด้วยนะ ว่าวันนี้จะมีย้าย ไม่ก็ปรึกษากูหน่อยก็ได้ ว่าเอาไอ้นพย้าย ” ป๋าแกเดินไปด้วย ก็บ่นให้ผมฟังไปด้วย ถึงสิ่งที่ผบ.ทำแล้วทิ้งขี้เอาไว้ให้กับแก ชิ่งหนีปัญหาไปดื้อ ๆ
“อ้าว..ป๋าไม่รู้เลยเหรอครับ ว่าผบ.แกจะเอาไอ้นพย้าย แล้วนี่จะเอาไงต่อดีละครับป๋า ถ้าพี่นนท์เขาคุยกับมันไม่รู้เรื่อง มันไม่ยอมไปละครับ ” ผมถาม
“ก็คงต้องใช้ไม้แข็ง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหน้าฝ่ายแล้วกัน จะเอายังไง ไอ้เหี้ย..เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่จนได้ ” ป๋าพูดบอกกับผมพร้อมกับส่ายหน้า เมื่อถึงหน้าประตูแกสั่งให้ไอ้เบนซ์ไปเอาเป๊ปซี่มาให้กินหน่อย ไอ้เบนซ์รีบเดินไปซื้อให้โดยเร็ว
“ผมว่าที่มันไม่อยากย้ายมันติดเหลืองมันติดใจอีเบล หลงตูดอยู่แน่ๆ” ไอ้นุเด็กหน้าประตูแดน คนสนิทของป๋าเวียง พูดเสริมขึ้นมา “มันติดขี้ ขนาดนั้นเลยหรอไอ้นุ “ ผมหันมาถามกับไอ้นุ “ก็มันเพิ่งแต่งงานกัน ได้ไม่ถึง 2 เดือน เลยมั้งข้าวใหม่ปลามัน เช้าเอาเย็นเอาบนห้องยังเอาอีก แล้วอีเบลมันขาวซะขนาดนั้น ” ไอ้นุเล่ามาจนละเอียด “เดี๋ยวกูจะจับมันย้ายแดน อีเบลเนี้ย ให้มันไปปั่นป่วนแดนนู้นบ้าง” มันคือคำพูดของป๋าเวียง เพราะแกรู้ว่าถ้าจบเรื่องของไอ้นพเมื่อไหร่ อีเบลก็โสด มันต้องมีปัญหาการแย่งอีนี่เกิดขึ้นเป็นแน่ ป๋าแกพูดยังไม่ทันขาดคำ
เสียงเคาะประตูแดนก็ดังขึ้น แกร็งๆ!! ไอ้นุรีบวิ่งไปเปิดประตู หลังจากที่เปิดประตู ก็มีชายร่างยักษ์เข้ามา ” the big show “เป็นสมญานามของพี่วุฒิ ที่นักโทษตั้งให้ เพชฌฆาตหน้ายิ้ม ไม่ว่าใครต่างก็กลัวแกกันทั้งสิ้น แต่อันที่จริงแล้ว พี่วุฒินั้นเป็นเจ้าหน้าที่ ที่ใจดีมากๆ แกจะไม่วุ่นวายกับนักโทษเลย ใครอยากจะทำอะไรก็ทำ แกจะนั่งจะนอนสูบบุหรี่ กินขนมที่นักโทษต่างเอามาให้กินตอนที่แกเข้าเวร ในวันหยุดพี่วุฒิแกก็ยิ้มอย่างเดียว นั่งดูหนังไปกับพวกนักโทษอารมณ์ดีหน่อยแกก็เปิดหนังxให้กับบรรดานักโทษได้ดูกัน เพื่อเป็นการผ่อนคลายอารมณ์
แต่ถ้าหากมีนักโทษคนไหนมีเรื่องทะเลาะวิวาทกันขึ้นมาแล้วละก็ ไม่ต้องมาขอโทษให้มากความ โดนหวดสถานเดียว และยิ่งรูปร่างที่ใหญ่โตของแกอีกด้วย มันจึงทำให้กำลังแขนในการลงน้ำหนักของไม้กระบอง ทั้งหนักหน่วง เสียงกระบองกระทบแผ่นหลังช่างดังไพเราะจริง ๆ นักโทษคนไหนได้โดน ต่างก็เข็ดขยาดไม่กล้าก่อเรื่องวุ่นวาย เวลาที่พี่วุฒิแกเข้าเวรกันทั้งนั้น
“ไหนล่ะไอ้นพ ยังไม่มาอีกหรอ เขารอมึงคนเดียว แล้วกูไปส่งด้วย ไกลด้วย ” พี่วุธตะโกนพูดเสียงดัง ซึ่งมันก็เป็นปกติ เพราะแกเป็นคนพูดเสียงดังอย่างนี้อยู่แล้ว “เข้าไปจัดการเลยวุฒิไอ้นุพาพี่วุฒิไปหานพซิ ” เป็นอย่างที่ป๋าแกพูดจริงๆ หมดเวลาแล้วไอ้นพ ไอ้นุได้พาพี่วุฒิ เดินไปที่ล็อคฝักบัว โดยที่ตัวป๋าเวียง แกก็นั่งอยู่หน้าประตู ไม่ได้เข้าไปดูด้วย จังหวะนั้น ไอ้เบนซ์ก็ซื้อน้ำเป๊ปซี่เย็นๆ เข้ามาเสิร์ฟพอดี
“โอ้โห !!พี่วุฒิมาเองเลยหรอว่ะ ซวยแล้วไอ้นพ ใครมาไม่มา เตรียมเปลสนามหามไปหาหมอเลยเปล่าพี่ ” ไอ้เบนซ์มาถึงก็พูดถาม หาเปลสนามโดยไว เพราะเรื่องนี้จบไม่สวยแน่นอน “ก็ดันเป็นเวรไอ้วุฒิพาไปส่ง เขาบินละสิ “พี่เวียนบอกกับไอ้เบนซ์
อยู่ ๆ ใจผมนั้นก็นึกสงสารไอ้นพขึ้นมา ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่า สภาพมันจะเป็นอย่างไร เมื่อมันต้องโดนส้นตีนพี่วุฒิเข้าไปอีก ซึ่งตอนนี้สภาพร่างกายมันก็แย่อยู่แล้ว ถ้ามันโดนซ้ำอีกคงจะหนักเจียนตายเป็นแน่ เพราะว่าตั้งแต่ผมติดคุกมา อยู่ที่แดนนี้ ไม่ว่าจะกี่รอบก็ตาม ผมเห็นนักโทษคนไหนที่โดนพี่วุฒิจัดการแล้วละก็ต้องถูกหามใส่เปลสนามแบกไป พ.บ.ทุกคน ใครที่ว่าแน่ ๆ จากที่ใครบอกว่าเป็นเสือ พอโดนตีนพี่วุฒิเข้าไป เห็นร้องอย่างหมาไม่เหมือนเสือเลยสักตัว.. สิ้นสภาพอย่าง ไม่ต้องสงสัยไอ้นพเอ้ย… #เอาละครับคุณผู้อ่านผ่านไปอีก 1 ตอน ซึ่งต่อนหน้าไอ้นพจะเป็นยังไงบ้าง เมื่อ the big show ได้เข้าไปหามันในแดน..# พบกันใหม่ตอนหน้า ..สวัสดีครับ..( โปรดติดตามตอนต่อไป ) ” หมีขาว ขั้ว โลกเหนือ “#คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่46
ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ QuotesAboutSmile และ Keywordsfun
