** ในคืนแรกที่ได้จำแนกห้อง มานอนห้อง 2/5 ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด เมื่อชุดดำจากกรมราชทัณฑ์ได้บุกเข้ามาตรวจค้นภายในเรือนจำ ภายในแดนแรกรับ

" อย่าเอาคำพูดของคนอื่น มาวัดความมีคุณค่าของตัวเอง " จากวันเลยผ่านไปเป็นอาทิตย์ เข้าสู่อาทิตย์ที่ 2 แล้วก็ยังไม่มีใครมาเยี่ยมผมเลย การฝึกระเบียบแถวที่หนักและแดดที่ร้อน ในตอนนี้ ไม่อาจทำอะไรผมได้อีกแล้ว

ฝนหยุดตกแล้ว...บรรยากาศมันช่างเย็นสบาย ผมชอบช่วงเวลานี้ที่สุด ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามเสมอ แต่ต้องเป็นข้างนอกนะไม่ใช้ในนี้ หลังจากมีเวลาให้อาบน้ำ ก่อน เข้าแดนประมาณไม่เกิน 10นาที ก็ได้เวลาที่ต้องเข้าแดนแล้ว

เมื่อตอนที่แล้ว ผมได้เล่าถึงโรงครัวจนจบEp.1และผมจะมาต่อ Ep.2 กันเลยนะครับ...ต่อมาจากโรงครัว ก็ จะเป็นอาคารทรงแปด เหลี่ยม อยู่ติดกับโรงครัว มีขนาดชั้นเดียว กระทัดรัด และด้านข้างจะมีพระประธานเอาไว้ให้ผู้คุม

หลังจากที่ผมได้เล่าถึง สถานที่ต่างๆภายในแดนหมดแล้ว ต่อไปผมจะขอเล่าสถานที่ต่างๆรอบๆแดนที่ผมอยู่ให้คุณผู้อ่านได้รับรู้ว่า มีอะไรกันบ้างนะครับ นอกจากแดนเด็ดขาดชายที่ผมอยู่แล้ว

การสูญเสียอิสระภาพ มันช่างแสนทรมานทั้งกายและใจ ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหน ก็เห็นเพียงแต่กำแพงสีขาวล้อมรอบ ปิดกั้นทัศนียภาพ ของ ตึกรามบ้านช่อง ถนนหนทาง โรงเรียน วัด ผู้คน ทุกๆอย่างที่โลกภายนอกมีเอาไว้ โลกที่ผมอยู่ในตอนนี้ เป็นโลกหลังกำแพงสูงที่เรียกว่าคุก ...

เมื่อเราอายุมากขึ้นความรับผิดชอบมันก็จะเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย ต้องดิ้นรนด้วยตัวเองจะมัวมาแบมือขอเงินคนนู้นคนนี้เหมือนแต่ก่อนมันก็คงจะไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งเป็นตัวผมในตอนนี้นั้น มันรู้สึกแปลกๆถ้าเราจะไปขอพึ่งพาใคร "ความดีไม่ค่อยจะมีแล้วใครเขาจะมาดีกับเรา ผมคิดในใจ "