สวัสดี คุณผู้อ่านทุกท่าน ที่ ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ก็ บทที่7 แล้ว ที่ผ่านทั้งหมด ผมเพียงแค่อธิบาย สถานที่ และ สภาพแวดล้อมโดยรวม ของเรือนจำ ซึ่ง เป็นสถานที่คุมขังผมเอาไว้ ...

เมื่อตอนที่แล้ว ผมได้เล่าถึงโรงครัวจนจบEp.1และผมจะมาต่อ Ep.2 กันเลยนะครับ...ต่อมาจากโรงครัว ก็ จะเป็นอาคารทรงแปด เหลี่ยม อยู่ติดกับโรงครัว มีขนาดชั้นเดียว กระทัดรัด และด้านข้างจะมีพระประธานเอาไว้ให้ผู้คุม

หลังจากที่ผมได้เล่าถึง สถานที่ต่างๆภายในแดนหมดแล้ว ต่อไปผมจะขอเล่าสถานที่ต่างๆรอบๆแดนที่ผมอยู่ให้คุณผู้อ่านได้รับรู้ว่า มีอะไรกันบ้างนะครับ นอกจากแดนเด็ดขาดชายที่ผมอยู่แล้ว

จากการที่ผม..ได้อธิบายสถานที่ของเรือนจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคกลาง และเป็นแดนที่ผมอยู่ ให้คุณผู้อ่านได้รับรู้ ถึง สภาพแวดล้อมและสิ่งปลูกสร้างภายในแดน รวมถึงด้านมืดภายในคุก พอสังเขปแล้ว

ความอ่อนแอ...เราเคยสัมผัสมากันทุกคน จะมากหรือน้อยมันก็อยู่ที่ความแกร่ง...ของใจคน เข้มแข็งและอดทนต่อทุกสถานการณ์ที่ถ่าโถมเข้าใส่ แต่ไม่ว่าคน คน นั้นจะแกร่งดังหินผาเพียงใด ก็ต็องมีวันอ่อนแอ

การสูญเสียอิสระภาพ มันช่างแสนทรมานทั้งกายและใจ ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหน ก็เห็นเพียงแต่กำแพงสีขาวล้อมรอบ ปิดกั้นทัศนียภาพ ของ ตึกรามบ้านช่อง ถนนหนทาง โรงเรียน วัด ผู้คน ทุกๆอย่างที่โลกภายนอกมีเอาไว้ โลกที่ผมอยู่ในตอนนี้ เป็นโลกหลังกำแพงสูงที่เรียกว่าคุก ...

เมื่อเราอายุมากขึ้นความรับผิดชอบมันก็จะเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย ต้องดิ้นรนด้วยตัวเองจะมัวมาแบมือขอเงินคนนู้นคนนี้เหมือนแต่ก่อนมันก็คงจะไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งเป็นตัวผมในตอนนี้นั้น มันรู้สึกแปลกๆถ้าเราจะไปขอพึ่งพาใคร "ความดีไม่ค่อยจะมีแล้วใครเขาจะมาดีกับเรา ผมคิดในใจ "

ชีวิตก็เหมือนกับละครเรื่องหนึ่ง แตกต่างกันไป ละครชีวิตของใครหลายคนอาจสมหวังและอีกใครหลายคนอาจผิดหวัง ไม่มีบทพูดที่ต้องแสดง ไม่มีสคริปให้จำ ไม่มีผู้กำกับมาคอยบอกเหมือนกับละครในTV ทุกอย่างเราเปนคนกำหนดเอง