Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่16

" หวังได้...แต่อย่าหวังจนเกินไป หวังให้พอดีและเราจะมีความสุข " ตื่นเต้นตั้งแต่คืนแรกจริงๆ กว่าผมจะได้นอน เที่ยงคืนกว่าเห็นจะได้ ได้เห็นการทำโทษที่โหดร้าย ความเจ็บปวดของเหล่านักโทษ แต่ก็ถือว่าผมโชคดี
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่15

** ในคืนแรกที่ได้จำแนกห้อง มานอนห้อง 2/5 ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด เมื่อชุดดำจากกรมราชทัณฑ์ได้บุกเข้ามาตรวจค้นภายในเรือนจำ ภายในแดนแรกรับ
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่14

รู้สึกเซ็งขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่ อะไรๆมันไม่เป็นอย่างที่คิด สิ่งนี้คือข้อเสียของผม พออะไรมันคลาดเคลื่อน หรือ สะดุด ผมจะหงุดหงิดขึ้นมาทันที และ ถ้าตอนนั้นมีใครมาสะกิด อารมณ์เข้านะ รับรองได้แอนตาซินจ่าย เข็มละ500
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่13

" อย่าเอาคำพูดของคนอื่น มาวัดความมีคุณค่าของตัวเอง " จากวันเลยผ่านไปเป็นอาทิตย์ เข้าสู่อาทิตย์ที่ 2 แล้วก็ยังไม่มีใครมาเยี่ยมผมเลย การฝึกระเบียบแถวที่หนักและแดดที่ร้อน ในตอนนี้ ไม่อาจทำอะไรผมได้อีกแล้ว
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่12

" ผลประโยชน์ จะ ทำให้เราเห็นธาตุแท้ของคน " เสาร์อาทิตย์กำลังจะผ่านไป และเริ่มสัปดาห์ใหม่ของสิ้นเดือนกรกฎาคม เดือนที่โครตจะร้อน ระอุเดือนหนึ่งของปี แสงแดดที่แผดเผา
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่11

"ความเข้มแข็งในวันนี้ มันตกผลึกมาจากความเจ็บปวดที่เคยผ่านมา" เมื่อได้พบกับพี่ชาย ที่ไม่เจอกันมา 10 กว่าปี และพวกพ้อง เพื่อนฝูง ทั้งคบได้ และ ไม่ได้ ต่างเข้ามาทักทาย
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่9

พอได้เห็น สภาพประชากร ในห้องพิเศษของแดนแรกรับ ขนาดห้องที่ใหญุ่ กับดูเล็กลงไป เมื่อเทียบกับจำนวนคนในห้อง ผมได้หันไปมองป้ายหน้าห้องที่ได้บอกจำนวนคน ด้วยหมึกสีแดง 238คน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่8

ฝนหยุดตกแล้ว...บรรยากาศมันช่างเย็นสบาย ผมชอบช่วงเวลานี้ที่สุด ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามเสมอ แต่ต้องเป็นข้างนอกนะไม่ใช้ในนี้ หลังจากมีเวลาให้อาบน้ำ ก่อน เข้าแดนประมาณไม่เกิน 10นาที ก็ได้เวลาที่ต้องเข้าแดนแล้ว
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่7

สวัสดี คุณผู้อ่านทุกท่าน ที่ ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ก็ บทที่7 แล้ว ที่ผ่านทั้งหมด ผมเพียงแค่อธิบาย สถานที่ และ สภาพแวดล้อมโดยรวม ของเรือนจำ ซึ่ง เป็นสถานที่คุมขังผมเอาไว้ ...

Posts navigation