Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่59

กลางเดือน ธ.ค. เข้าไปแล้ว ที่บ้านของผมก็ยังไม่มีใครมาเยี่ยมเหมือนเดิม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว ก็เพราะว่าน้องชายแท้ ๆ ของผมได้เขียนจดหมายมาหาผม และน้องก็บอกผมว่าคนที่บ้านทุกคนสบายดี และก็ยังบอกให้ผมอดทน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่58

เวลาได้ผ่านล่วงเลยไปถึง 3 วัน โดยที่ไม่มีเหตุการณ์ใดๆเกิดขึ้นเลย คนป่วยภายในแดนมีเพิ่มขึ้นมาไม่มากนัก ส่วนพวกที่หายป่วยดูจะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่57

รุ่งอรุณของวันใหม่ได้มาถึง บรรยากาศในห้อง 2/5 มันช่างดูเงียบกริบ ไม่ค่อยมีใครพูดคุยกันเหมือนอย่างเช่นทุกวัน.. ก็จะให้คุยกันได้อย่างไร ในเมื่อมีศพคนตายนอนอยู่ในห้องเช่นนี้
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่56

แล้วก็ถึงเวลาขึ้นเรือนนอนกันสักที อย่างน้อยการได้อยู่บนห้อง มันก็ยังอุ่นมากกว่าอยู่ข้างล่างในตอนนี้แน่นอน บรรดานักโทษต่างทยอยกันรีบขึันห้องใครห้องมันอย่างเร็ว ทั้งที่โดยปกติแล้วจะใช้เวลาในการขึ้นห้องประมาณ 10-15 นาที แต่ว่าวันนี้เพียงแค่ 5 นาที
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่55

บรรยากาศในช่วงตอนเย็นก่อนขึ้นห้อง มันหนาวขึ้นทุกที หนาวจับใจเลยทีเดียว ผมอาบน้ำแทบจะไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ นี่ขนาดผมอาบน้ำบนโรงงานนะครับมันยังให้ความรู้สึกหนาวได้ขนาดนี้ แต่ถ้าเป็นการอาบน้ำข้างล่างในบ่ออาบน้ำ มันคงจะหนาวมากขึ้นเป็นทวีคูณ
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่54

7 วันอันตราย จะเรียกแบบนี้ก็ไม่ผิด เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่เริ่มระบาดหนัก การแพร่ระบาดของโรคจะหนักประมาณ 10 วันแรก แล้วมันจะค่อย ๆซาลงไป ผ่านมา 7 วัน เหล่านักโทษเผชิญกลับอุณหภูมิความเย็นที่ลดต่ำลง และมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะเลิกหนาวได้เลย
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่53

ผ่านมาแล้ว7วันกับความหนาว นับตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้วจนมาถึงวันพฤหัสนี้ ความหนาวไม่มีทีท่าจะหมดลงเลย มันมีแต่วันนี้หนาวมาก วันนี้หนาวน้อยกว่าก็เท่านั้นเอง ดังเช่นวันนี้หนาวที่สุดในรอบ7วันเห็นจะได้ ถึงขนาดที่ผมต้องเอาผ้าห่ม มาห่มข้างล่างเลยทีเดียว
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่52

หลังจากที่ผมออกมาจากโรงเลี้ยง ในหัวมันมีเรื่องให้คิดมากมายเหลือเกิน ' หนาวติดต่อกันหนึ่งเดือน ' ถ้าเกิดขึ้นจริงจะทนกันไหวหรอว่ะ ต้องเตรียมตัวให้พร้อมตั้งแต่เนิ่นๆ ดีที่สุด..
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่51

ไอ้แว่นไม่สบายจนได้ แล้วดันมาเป็นไข้หวัดตอนนี้อีกด้วย แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้ไอ้อ๊อฟเอายาให้กิน ไม่งั้นพรุ่งนี้เช้ามันต้องเป็นหนักมากอย่างแน่นอน นี้ขนาดที่มันอาบน้ำบนโรงงานไม่คอยได้อาบรวมกับนักโทษคนอื่นมากนักมันยังเป็นเลย
Story

คุก (อิสระภาพ ความหวัง กำลังใจ) บทที่50

อากาศเย็นลงขึ้นทุกที นี่พึ่งแค่6โมงเย็นเอง ในห้องเปิดพัดลมอยู่เพียงแค่สองตัวนั่นคือพัดลมเพดานเพื่อที่จะระบายอากาศให้มันถ่ายเทได้บ้าง เพราะว่าพวกเรานั่นสูบบุหรี่ในห้องนอน ถ้าจะไม่ให้เปิดพัดลมเลยก็คงจะไม่ไหว สำลักควันกันพอดี

Posts navigation