พักเที่ยงแล้ว ผมได้ชวนไอ้แว่นลงมาหาอะไรกินกัน ก็เพื่อที่จะไม่ให้มันต้องนั่งคิดมาก เพราะว่านั่งคิดไปมันก็เท่านั้น คิดวนไปวนมา มันหาทางออกไม่เจอหรอกครับ เขาถึงได้บอกกันว่า ติดคุกต้องตัดเรื่องข้างนอกให้หมด แค่เรารับฟังอย่างเดียว อย่าไปรับรู้ เพราะมันจะทำให้เรา เก็บไปคิด ไม่เช่นนั้นประสาทแดกตายห่า  

ผมนั่งคุยกับป๋าเวียงอยู่สักครู่ แล้วจึงขอตัวกลับออกมา "ป๋าครับเดียวผมขอตัวขึ้นกองงานก่อนครับ นี่บุหรี่เอาไว้สูบนะครับ " ผมได้วางบุหรี่กรองทิพย์ 2 ซองไว้ให้กับป้าเวียง ก่อนที่จะขึ้นไปบนโรงงาน 2

ยามเช้าแบบนี้นั่งจิบกาแฟพร้อมกับสูบบุหรี่ 1 มวนกับบรรยากาศเย็นสบายมันช่างให้ความรู้สึกสงบนิ่งดีจริงๆ ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ที่สุดความรู้สึกที่มันไม่ต้องรีบเร่งหรือต้องทำอะไรที่มันต้องแข่งกับเวลา ผมกับไอ้แว่นกินกาแฟไปพลาง คุยกันไปพลาง

หลังจากที่ไอ้แว่น ร้องเพลงแล้วเต้นเสร็จ ก็ได้มีเสียงปรบมือจากบรรดาคนในห้องอย่างเกรียวกราวเลยทีเดียวเล่นซะมันเขินไปเลย จากนั้นไอ้ต้นก็ได้สั่งให้มันเก็บที่นอนขึ้นไปนอนกับผม ไอ้แว่นได้ยินดังนั้นต่างกุลีกุจอรีบเดินไปหยิบที่นอนและของกินต่างๆรีบขึ้นมาหาผมโดยไว

ในหนึ่งชีวิตของคนเรา เราจะได้เจอกับคนที่มีเคมีเหมือนๆกัน ตรงกันกับเราสักกี่คนกัน ในขณะที่คนบางคนได้ตามหามาทั้งชีวิตแต่ก็ไม่เคยเจอ ขนาดคนที่เป็นพี่น้องกันแท้ๆ คลานตามกันมายังเข้ากันไม่ได้ ก็มีให้เห็นออกบ่อย

**ขึ้นห้องนอนได้ยังไม่เท่าไหร่ ไอ้บอยก็หาเรื่องแกล้งไอ้แว่นซะแล้ว พวกเรามักจะแกล้งพวกคนใหม่ที่ย้ายมาอยู่เสมอ มันมีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จึงทำให้ผมสามารถเล่นละครตามน้ำกับไอ้บอยได้ทัน แบบที่ไม่ได้นัดแนะกันมาก่อน อาศัยแค่มองตาก็ทันกัน ยิ่งนึกผมก็ยิ่งขำ กลับอาการ เหว๋อ ที่ไอ้แว่นได้แสดงออกมาให้เห็นได้ชัด 

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะขึ้นห้องสักที หลังจากที่ตัวผมได้เล่าเรื่องพาทัวร์ภายในแดน มา 3 ตอนเต็มๆุ สังเกตได้ว่าไอ้แว่นดูจะชอบอกชอบใจ กับการที่ย้ายมาแดนนี้กับผมเป็นอย่างมาก เพราะว่าตัวมันนั้นไม่เคยสัมผัสความลงตัวที่แสนสบายอย่างนี้มาก่อน ตั้งแต่มันติดคุกมา

นี่ขนาดยังไม่ผ่าน 1 วัน ที่ผมย้ายมาแดนนี้ ก็เล่นปาเข้าไปตอนที่ 3 แล้ว แต่จะให้ทำไงได้เพราะแดนแห่งนี้ มันมีเรื่องราวมากมาย สำหรับตัวผมจะให้ผมข้ามไม่เล่าไป ก็กลัวคุณผู้อ่านจะไม่เข้าใจในภายหน้า ภาพจำมันเยอะมากเลยครับ ไม่ว่าผมจะมองมุมไหนของแดนแห่งนี้

เดินลงมาจากโรงงาน 2 ไม่ถึง 2 นาที ผมก็ได้มาเจอกับเพื่อนสนิท ที่คบหากันมาเป็นเวลาสิบกว่าปี ตัวมันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ทั้งนิสัยใจคอและความใจกว้างของมัน ที่มีให้ผมเสมอต้นและเสมอปลาย ทั้งที่ผมก็ไม่เคยคิดว่า ผมนั้นมีบุญคุณอะไรมากมายกับมันเลย

หลังจากที่ผมได้บรรยายลักษณะความเป็นอยู่บนโรงงาน 2 ให้คุณผู้อ่านได้ฟังแล้ว ต่อไปผมก็จะพาทัวร์รอบๆแดนเด็ดขาดชาย ที่ผมจะต้องใช้ชีวิตอยู่เป็นเวลาอีก 4 ปี ผมก็อยากจะรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้งความเป็นอยู่ ที่ผมเคยสัมผัสมาเมื่อ 2 ปี